امید

در فرازهایی از دعا به معرفی خدا و نعمتهای او و عنایت های خاص او به بندگان شده است و در بخشی دیگر امام حسین علیه السلام با آن همه عظمتی که در نزد خداوند دارد ، خود را در محضر خدا اینگونه معرفی می کند :

أَنَا الَّذِی أَسَأْتُ أَنَا الَّذِی أَخْطَأْتُ أَنَا الَّذِی هَمَمْتُ أَنَا الَّذِی جَهِلْتُ أَنَا الَّذِی غَفَلْتُ‏

من آن بنده‏ام که بد کردم من همانم که خطا کردم من همانم که اهتمام به عصیان کردم من همانم که نادانى کردم من همانم که غفلت ورزیدم

أَنَا الَّذِی سَهَوْتُ أَنَا الَّذِی اعْتَمَدْتُ أَنَا الَّذِی تَعَمَّدْتُ أَنَا الَّذِی وَعَدْتُ‏ 
من همانم که سهو کردم من همانم که به خود اعتماد کردم و من همانم که به خواهش دل عمدا عمل کردم من همانم که وعده کردم و مخالفت نمودم

إِلَهِی أَمَرْتَنِی فَعَصَیْتُکَ وَ نَهَیْتَنِی فَارْتَکَبْتُ نَهْیَکَ فَأَصْبَحْتُ لاَ ذَا بَرَاءَهٍ لِی فَأَعْتَذِرَ وَ لاَ ذَا قُوَّهٍ فَأَنْتَصِرَ

اى خدا تو مرا امر کردى و من عصیان امرت کردم تو نهى کردى و من مرتکب نهیت شدم اکنون نه کسى که گناهانم مبرا و پاک سازد و نه صاحب قدرتى که از او بر دفع عذاب یارى طلبم 

روز عرفه روز معرفت کردگار و روزی است که همچون شب و روز های قدر باید چشم به بخشش و توجه ویژه حق تعالی داشت پس بیایید برای هم دعاکنیم  و از محضرش خیر و سعادت دنیا و عقبی را برای یکدیگر طلب کنیم...

بدترین فقر، جهل است. (حضرت علی علیه السلام)

متأسفانه خیلی از کارها که انجام می شود از نادانی است.  باید به  اصل علت و معلول در زندگی خود اندیشید و زندگی را از بیهودگی، روزمرگی و تلخی جهل نجات داد. پس پیش به سوی کمال ...

« کَتَبَ إِلى بَعْضِ أَوْلِیائِهِ: أَمّا هذِهِ الدُّنْیا فَإِنّا فیها مُغْتَرَفُونَ وَ لکِنْ مَنْ کانَ هَواهُ هَوى صاحِبِهِ وَ دانَ بِدینِهِ فَهُوَ مَعَهُ حَیْثُ کانَ وَ الاْخِرَةُ هِىَ دارُ الْقَرارِ ».
امام جواد(علیه السلام) به یکى از دوستانش نوشت: امّا در این دنیا ما زیر فرمان دیگرانیم، ولى هر که خواسته او خواسته امامش و متدیّن به دین او باشد، هر جا که باشد با اوست و دنیاى دیگر سراى جاودان است.