امید

دیروز تاجر معروف شهر بود. خیلی‌ها حسرت موقعیت او را می خوردند. اما امروز... بر اثر ورشکستگی تمام دارای هایش را از دست داده، کارش به جای رسیده که حتی دوستانش هم جواب سلامش را نمی‌دهند.

کمی این طرف‌تر... دیروز برای خودش کسی بود؛ قدرت داشت؛ ابهت داشت، اما حالا که منصبش و مقامش را از دست داده، کارش به جای رسیده که هیچ کس برایش تره هم خرد نمی‌کند!

دوستان...

 این داستان ها بخشی از وقایعی است که هر روز در گوشه و کنار جهان رخ می دهد و تکرار می‌شود، و روزگار هر روز با زبان بی‌زبانی به ما هشدار می دهد که ای انسان! ثروت و مقام دنیوی سرابی بیش نیست.

ثروت واقعی و عزت و اقتدار حقیقی را باید در این کلام نورانی امیر المؤمنین علی (علیه السلام) جستجو نماییم که آن حضرت فرمود:

«مَنْ سَرَّهُ الْغِنَى بِلَا مَالٍ وَ الْعِزُّ بِلَا سُلْطَانٍ .... فَلْیَخْرُجْ مِنْ ذُلِّ مَعْصِیَةِ اللَّهِ إِلَى عِزِّ طَاعَتِهِ فَإِنَّهُ وَاجِدُ ذَلِکَ کُلِّهِ»[1]

هر کس دوست دارد بدون داشتن مال، غنی باشد و بدون قدرت و سلطنت، عزیز باشد از سایه معصیت خدا خارج شود و به عزت، و فرمانبرداری خداوند روی آورد، چرا که با این کار، به همه آنها دست پیدا کرده است.