امید

چرا به خداوند متوسل نمی شوید و به دنبال دریافت عشق او نیستید؟!

شاید این سوال برای شما پیش بیاید که چگونه عشق خدا را دریافت کنیم و به آن برسیم. شما در این دنیای مادی هم اگر بخواهید محبت، دوستی و عشق کسی را اصطلاحا مال خود کنید باید به او عشق بورزید و کاری کنید که خوشایند او باشد تا او هم دوستی و محبت خود را نثار شما کند، ولی خدواند همه مخلوقاتش را دوست دارد و البته در بین مخلوقاتش به انسان بخاطر اراده و اختیار و گنجینه مهمی که به وی ارزانی کرده یعنی عقل و تعقل عنایت خاصی دارد که در این بین به انسان موحد و کسی که با عمل صالح به او تقرب می جوید نگاه ویژه ای دارد و او را گرامی تر و بیشتر دوست دارد و این آیات مویّد این حرف است که در قرآن کریم خداوند چنین می فرماید:

إنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا ^{(سوره: مریم آیه: 96 )}« همانا کسانى که ایمان آورده و عمل‏هاى شایسته کرده‏اند، به زودى خداى رحمان براى آنها دوستى و محبتى (در دل‏هاى فرشتگان و مؤمنان در دنیا و آخرت) قرار مى‏دهد»

همانطوری که در سطور بالا خدمتتان نوشتم که خداوند همه مخلوقاتش را دوست دارد و در این بین همه انسان ها را هم دوست می دارد با این قول از خدا که می فرماید: وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ ^{(سوره : الاسراء آیه :  70)} : و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم.

 و این می شود محبت فراگیر و عمومی خداوند نسبت به همه بندگانش و این دوست داشتن از ناحیه و جانب خداست که بدون قید و بند همه بندگانش را دوست دارد و البته یک نوع محبت ناب تر و ویژه تری هم دارد که شامل دسته خاصی از انسانها می شود که در آیه  آیه: 96 مریم گفتیم. و در آیه دیگر هم در رابطه با عزیز دردانه های خودش چنین می گوید: ان اکرمکم عندالله اتقاکم:همانا گرامی ترین شما نزد خداوند باتقواترین شماست.

پس خداوند همه خلقش را دوست دارد و این بنده خداست اگر بتواند بندگی او را بجا بیاورد خداوند هم به او عشق خواهد ورزید، پس برای بدست آوردن عشق خدا ما باید بسوی او حرکت کنیم، اول از هر چیزی کارهائی رو بایستی انجام بدهیم از قبیل اطاعت، عبادت خدا و تقوای الهی که ما را به دوستی و عشق خدا نزدیک می کند، پس هرگاه به محبت خداوند نزدیک شدی بدان که محبت مردم را هم توانسته ای نزدیک شوی و هرگاه از محبت و عشق خدا دور شدی از آنها هم دور خواهی شد. و تایید این مطلب حدیثی گوهر بار از رسول خداست.

رسول خدا پیامبر مصطفی ^{(صل الله علیه و آله و سلّم )} در این باره چنین می فرمایند: «إن الله إذا أحب عبداً دعا له جبریل، علیه السلام، فقال: إنی أحب فلانا فأحبه، قال: فیحبه جبریل، ثم ینادی فی السماء فیقول: إن الله یحب فلانا فأحبوه، فیحبه أهل السماء، قال: ثم یوضع له القبول فی الأرض، وإذا أبغض الله عبداً، دعا جبریل، فیقول: إنی أبغض فلانا فأبغضه، فیبغضه جبریل، ثم ینادی فی أهل السماء: إن الله یبغض فلاناً، فأبغضوه، قال: فیبغضونه، ثم توضع له البغضاء فی الأرض»

هنگامى که خداوند کسى از بندگانش را دوست دارد به فرشته بزرگش جبرئیل فرماید من فلان شخص را دوست دارم تو هم او را دوست بدار، جبرئیل او را دوست خواهد داشت، سپس در آسمانها ندا مى دهد که اى اهل آسمان ! خداوند فلان شخص را دوست دارد او را دوست دارید، و به دنبال آن همه اهل آسمان او را دوست می‌دارند، سپس پذیرش این محبت در زمین منعکس مى شود.  و هنگامى که خداوند کسى را دشمن بدارد به جبرئیل مى گوید من از او متنفرم، او را دشمن بدار، جبرئیل او را دشمن می‌دارد، سپس در میان اهل آسمانها ندا مى دهد که خداوند از او متنفر است او را دشمن بدارید، همه اهل آسمانها از او متنفر می‌شوند، سپس انعکاس این تنفر در زمین خواهد بود.

.

بدرستیکه رسیدن به محبت مردم خیلی سخت و مشکل است و اگر شما بخواهید به دوستی و محبت یه نفر دست پیدا کنید بایستی تلاش بیشتری کنید تا بتوانید محبت او را بدست بیاورید و شاید بعد اینکه کلی به او محبت کردی ولی او حاضر نشود که با شما تبادل محبت و دوستی کند و این در حالیست که او بنده ای است از بندگان خدا که لا یملک من أمر نفسه شیئاً. و این خداوند است که اگر بخواهد بنده اش را عزیز همگان می کند.

اما دوستی و محبت خدا؛ خدواندی که رئوفست و رحیم وَدودست کریم، تنها با اطاعت و تهذیب شما بدست خواهد آمد در حالیکه مشتاقانه و مهذّبانه به سوی او گام بر می دارید.

رسول خدا ^{صلوات الله و سلامه علیه و آله} گفتند: « یقول الله عزوجل: من ذکرنی فی نفسه ذکرته فی نفسی ومن ذکرنی فی ملأ ذکرته فی ملأ خیر منه ».

هر که مرا در پپش خود یاد کند، او را در پیش خود یاد کنم‌، و هر که مرا در میان گروهی یاد کند، او را در میان گروهی بهتر از آن یاد کنم‌.